Progressieve hypocrisie
De nieuwste politieke hetze in het Brugse betreft het al dan niet (on)aanvaardbaar zijn van een attractie op de jaarlijkse meifoor. Het spookhuis, een klassieker op een kermis, heeft dit jaar als onderdeel een glazen kast waarin een pop op een elektrische stoel zit. De pop krijgt zogezegd een dodelijke elektrische lading toegediend waarbij ze gaat schokken.
Volgens schepen Roose van Cultuur (spa) gaat dit te ver. De attractie zou onwelvoeglijk zijn, zeker na de gewelddaden van de voorbije weken in ons land.
Wanneer een links progressief echter gaat pleiten tegen de onaanvaardbaarheid van een dergelijke attractie op een kermis kunnen we niet anders dan een vreemde tegenstrijdigheid waarnemen. Is het namelijk niet zo dat binnen de kunstwereld de laatste decennia alles kan en mag? Als het baanbrekend, vernieuwend en grensverleggend is, dan is het kunst. Daarbij komt de grens steeds verder te liggen en dient men steeds extremer te worden om ze te doorbreken. Het afrekenen met taboes is zowat de drijfveer van de hedendaagse ‘kunst’.
Onder het mom van kunst mag en kan voor velen echt alles, het dient zelfs toegejuicht te worden als baanbrekend.
Maar op een gewone kermis, in een spookhuis nota bene, daar gaat het te ver ...
Is het niet zo dat de grenzen die binnen de kunst doorbroken worden, ook al snel voor de rest van de maatschappij niet langer gelden? Wie het progressieve nastreven van het grenzendoorbrekende aspect van kunst toejuicht, dient in te zien dat de kunstwereld geen van de maatschappij losstaand universum is.
Zien ze hun eigen tegenstrijdigheden niet in?
Benjamin D
3 opmerkingen:
een terechte analyse benjamin. voor mij hoeft een pop op een elektrische stoel helemaal niet maar we kunnen niet hypocriet doen alsof we datgene wat we zaaien in de kunst niet vroeg of laat moeten oogsten in het gewone leven. wie extreem en 'op het randje' wil tolereren mag niet denken dat het zich zal beperken tot het kunstwereldje. chapeau!
ach, er komen zeker verkiezingen aan? is hier gewoon geen sprake van wat pogingen om "in the picture" te komen? om daar een verhaal van progressieve hypocresie bij te sleuren is wat bij de haren getrokken.
Het verhaal van progressieve hypocrisie is volgens mij compleet overbodig om in te zien dat deze klacht kant noch wal raakt. We hebben het hier over een attractie in een spookhuis. Het argument van de inconsequente houding hoef je niet eens aan te brengen om de ridiculiteit van schepen Roos haar aanklacht in te zien. Weet men niet meer waarover te klagen in Brugge? Totale verkleutering van de samenleving dat we de bevolking moeten beschermen van een pop in een roelstoel? Onvoorstelbaar...
Een reactie posten