Naar aanleiding van Rerum Novarum pleitte Yves Leterme voor het welvaartsvast maken van alle uitkeringen ( leefloon, ziekte- en werkloosheidsuitkeringen, pensioenen, kinderbijslag, ... ).
Tevens hekelde hij paars omdat ze de twee hoogste belastingschijven ( 52,5% en 55% ) afgeschaft heeft.
Eerder distantieerde hij zich ook reeds van het JONGCD&V-standpunt dat werkloosheidsuitkeringen in de tijd beperkt dienen te worden.
Nochtans is Cchristendemocratie een verhaal van rechten èn plichten. We hebben de plicht om solidair te zijn met de zwakkeren in onze samenleving, maar deze hulp mag niet onvoorwaardelijk zijn. Werklozen en leefloners krijgen een uitkering om de periode te overbruggen waarin ze actief naar werk zoeken of zichzelf bijscholen, niet als luiheidspremie waar niks tegenover staat. Wanneer Yves Leterme leefloon- en werkloosheidsuitkeringen welvaartsvast wil maken, lijkt me dit slechts verdedigbaar indien hier voorwaarden aan gekoppeld zijn ( bv bepaalde termijn binnen dewelke je een job moet gevonden hebben ). Ik heb echter niets van dat laatste in zijn speech gehoord en dit kan verkeerdelijk de indruk geven dat de sociale zekerheid nog steeds een 'hangnet' ipv een 'vangnet' is.
Eén van de rechten die centraal staan bij Christendemocraten is het recht op zelfontplooiing. Volledig in lijn hiermee is dan ook de paarse beslissing om de hoogste belastingschijven ( 52,5% en 55% ) af te schaffen. Zelfs Johan Vande Lanotte erkent dat het onrechtvaardig is om mensen meer dan 50% belasting op hun loon te laten betalen ( vergeet niet dat met de sociale zekerheidsbijdragen erbij men bovenop de belastingschijf van 50% nog eens 13,07% betaalt als werknemer en de werkgever ook reeds meer dan 30% sociale bijdragen betaald heeft. Met de beroepskosten reeds meegerekend staat iemand in de hoogste schijf met gemak meer dan 70% van zijn totale loonkost af aan de staat ).
Refererend aan de parabel van de talenten moet een Christendemocraat mensen aanmoedigen om te werken en hun talenten te ontwikkelen, ipv ze 'onder de grond weg te steken'. Blijkbaar is het ontmoedigen van mensen om hard te werken een onderdeel van Letermes 'rechtvaardigheidsagenda'. Ik vraag me dan ook af op welke wijze de zwaksten in onze samenleving hiermee gebaat zijn...
Net zoals de slogan 'goed bestuur' wat inhoudsloos klinkt nu twee Vlaamse CD&V-ministers de kieslijst trekken, klinkt ook de kritiek op het ethisch beleid van paars wat hol, aangezien CD&V nu reeds zegt dat ze bij een eventuele beleidsdeelname niets zal doen om ook maar enig ethisch dossier bij te sturen. Indien men de kritiek van CD&V op het ethisch beleid van paars volgt, waarom zou men dan op haar stemmen? Omdat CD&V een ander beleid zou gevoerd hebben of omdat CD&V van plan is een aantal wijzigingen door te voeren? Inderdaad, het volstaat niet te zeggen dat men iets niet zou gedaan hebben, als men tegelijkertijd zegt dat men, zelfs als men de kans heeft, er toch niks aan wil en zal veranderen; in dit geval zwijgt men beter. Zeker inzake euthanasie lijkt me dit frappant, aangezien men er daar toch in zou moeten kunnen slagen om een palliatieve filter in de wet in te laten schrijven...
Tot slot vraag ik me af wat CD&V nu wil bereiken met een staathervorming? Gaat ze voor een regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid en de vennootschapsbelasting of eerder voor een aantal symbooldossiers zoals de splitsing van BHV en de regionalisering van de kinderbijslag? De eerste twee zaken lijken me inhoudelijk immers een stuk belangrijker dan de laatste twee symbooldossiers. Wat nu de prioriteiten van het Vlaams Kartel zijn weet ik niet buiten de vage verklaring van Leterme dat een staatshervorming "alle mensen ten goede moet komen, zowel in het noorden als het zuiden".
Laat CD&V a.u.b. niet terug de oude machtspartij worden die ze vroeger was: tegelijk warm en koud blazen en uitblinken in wolligheid. Laat haar dezelfde beginselvastheid en duidelijkheid tentoonspreiden als in de tijd van de N-VA-crisis. Op lange termijn loont dat meer dan kortzichtig electoraal gespin!
Alexander L
