Progressieve hypocrisie

Progressieve hypocrisie

De nieuwste politieke hetze in het Brugse betreft het al dan niet (on)aanvaardbaar zijn van een attractie op de jaarlijkse meifoor. Het spookhuis, een klassieker op een kermis, heeft dit jaar als onderdeel een glazen kast waarin een pop op een elektrische stoel zit. De pop krijgt zogezegd een dodelijke elektrische lading toegediend waarbij ze gaat schokken.
Volgens schepen Roose van Cultuur (spa) gaat dit te ver. De attractie zou onwelvoeglijk zijn, zeker na de gewelddaden van de voorbije weken in ons land.
Wanneer een links progressief echter gaat pleiten tegen de onaanvaardbaarheid van een dergelijke attractie op een kermis kunnen we niet anders dan een vreemde tegenstrijdigheid waarnemen. Is het namelijk niet zo dat binnen de kunstwereld de laatste decennia alles kan en mag? Als het baanbrekend, vernieuwend en grensverleggend is, dan is het kunst. Daarbij komt de grens steeds verder te liggen en dient men steeds extremer te worden om ze te doorbreken. Het afrekenen met taboes is zowat de drijfveer van de hedendaagse ‘kunst’.
Onder het mom van kunst mag en kan voor velen echt alles, het dient zelfs toegejuicht te worden als baanbrekend.
Maar op een gewone kermis, in een spookhuis nota bene, daar gaat het te ver ...
Is het niet zo dat de grenzen die binnen de kunst doorbroken worden, ook al snel voor de rest van de maatschappij niet langer gelden? Wie het progressieve nastreven van het grenzendoorbrekende aspect van kunst toejuicht, dient in te zien dat de kunstwereld geen van de maatschappij losstaand universum is.
Zien ze hun eigen tegenstrijdigheden niet in?

Benjamin D

Ayaan Hirsi Ali

Ayaan Hirsi Ali

Zonet gaf Ayaan Hirsi Ali een persconferentie, in het Nederlands en Engels voor de internationale pers, betreffende haar afscheid van de Nederlandse politiek. Na de hele hetze die de afgelopen week ontstaan was betreffende de veelvuldige leugens omtrent haar verwerven van de Nederlandse nationaliteit in 1992, kwam ze onder zware druk te staan.
Kandidaat fractievoorzitter van de VVD en partijgenoot van Ali, minister Verdonck van Vreemdelingenzaken, liet weten dat Ali haar Nederlandse nationaliteit geacht wordt ongeldig te zijn. Er bestond voor Ali dan ook geen andere mogelijkheid meer dan op zijn minst haar zitje in het parlement op te geven.
Op het moment dat haar afscheid gisteren uitlekte, werd ook bekend dat ze Nederland zal inruilen voor Washington. Ze zal door voor een topdenktank, met nauwe banden met de regering Bush, gaan werken.
Velen doen het uitschijnen als zou Ayaan Hirsi Ali met hangende pootjes van het Nederlandse politieke toneel moet verdwijnen. Maar dat Nederland veel te klein is voor Ayaan, die er overigens nog maar sinds 1992 vertoeft, was toch al veel langer duidelijk.
De controverse die ze wist te creëren rond haar eigen persoon, al van voor ze in 2003 in de kamer terecht kwam voor VVD, oversteeg de Nederlandse grenzen. De bekendheid vanwege haar opkomen voor de rechten van de islamvrouwen, onder andere via de film Submission met Theo Van Gogh, hebben haar ook vooral na de moord op die laatste internationale bekendheid gegeven. Met de moslimcartoons gaf ze nog een persconferentie in Berlijn om haar eigen visie op de zaak uit te dragen. En in Time werd ze vorig jaar bij de 100 meest invloedrijkste personen ter wereld gerekend. Op dezelfde pagina waren de foto’s van president Bush en Ayaan Hirsi Ali te zien.
Maar reeds sinds 2002, het moment waarop ze openlijk begon te pleiten tegen de rol van de vrouw in de islam, kreeg ze doodsbedreigingen. In Nederland leeft ze al enkele jaren ondergedoken.
Ayaan Hirsi Ali maakte tijdens de persconferentie bekend dat ze al veel eerder bekendmaakte aan de VVD top niet beschikbaar te zullen zijn voor de verkiezingen van 2007. Een plaatsje bij een topdenktank in Washington is ook niet in 1,2,3 geregeld dus haar overstap was ongetwijfeld al langer gepland.
Dat haar geplande overstap nu wat sneller komt, is te wijten aan de huidige profileringdrang binnen de VVD. Binnen de strijd voor de lijsttrekkerplaats krijgt Verdonck met het geval Ali de kans haar harde naturalisatie- en immigratiepolitiek door te trekken en in een klap een ander vrouwelijk kopstuk van de partij ten val te brengen.
Maar voor Ayaan Hirsi Ali maakt het ontgetwijfeld niet zoveel uit. Na in slechts 14 jaar van immigrant tot een van de 100 invloedrijkste mensen opgeklommen te zijn was Nederland, een land waarin ze niet eens meer normaal kan ‘wonen’ uit vrees voor de constante doodsbedreigingen, veel te klein geworden. Haar verhuis naar Washington is helemaal geen nederig afscheid noch troostprijs, het is de volgende stap in haar blitzcarrière.

Pieter M

De openbare omroep

De openbare omroep

Sinds enkele weken is er op één (vrt) een spot te zien die reclame maakt voor de quiz die je op de website van vrt kan spelen. De spot is eigenlijk een parodie op de middagvullende programma’s die tegenwoordig terug te vinden zijn op onder andere VT4, vijfTV en kanaaltwee. Het gaat om programma’s waarbij de kijker telefonisch deel kan nemen aan woordspelletjes die op het scherm afgebeeld worden. De geldprijzen die men ermee kan winnen zijn niet mis, maar de telefoonrekening is uiteraard van een gelijkaardige grootorde. Het prijsgeld en de vaak zeer lage moeilijkheidsgraad van de spelletjes hebben duidelijk als doel de verveelde kijker te doen bellen om zo hun telefoonrekening de hoogte in te jagen. Een weinig ‘koshere’ praktijk, doch de kijker maakt zelf de keuze te bellen en de prijzen van het telefoongesprek staan duidelijk op de scherm weergegeven. Waarmee de spot op één vooral de draak steekt is, naast de inhoud, ook de vorm. Ze lachen er met de ietwat slappe vorm van presentatie die er, naar we vermoeden, voornamelijk door ex-missen, ex-idool deelneemsters en dergelijke wordt waargenomen. Kortom: het gaat hier om allesbehalve hoogstaande televisie. Doch, voor zenders als VT4, vijfTV, kanaaltwee,… is een dergelijke vorm van inkomstenverwerving nu eenmaal noodzakelijk. Afhankelijk van reclame inkomsten als ze zijn, zijn inkomsten als van dergelijke programma’s nu eenmaal noodzakelijk. In 1999 begon men een dalende trend van reclaminkomsten voor tv-zenders waar te nemen. Uit het "Status Report" van 1999, een jaarlijkse studie over de advertentiemarkt in 20 Europese landen, Japan en de VS, uitgevoerd door de reclameregie IP, bleek dat na jaren van spectaculaire stijging de reclame investeringen op TV veel minder sterk stegen. Televisie boekte 6,6% meer reclame-inkomsten, maar zag zijn aandeel dalen tot 39,7%, evenveel als de geschreven pers. Sindsdien heeft die trend zich verder gezet. Met een versterkende kracht sinds de boom van internetreclame.
Aan reclame op het internet werd in 2005 in België 44 miljoen euro besteed, een stijging van 35 procent ten opzichte van 2004. Aan reclame op het internet is in 2005 in België 44 miljoen euro besteed, een stijging van 35 procent ten opzichte van 2004.
Tv-zenders zien hun gebruikelijke reclame inkomsten, reclame tijdens de zogenaamde onderbrekingen tussen programma’s, steeds verder dalen. Gevolg, ze zoeken nieuwe vormen van inkomsten, zoals de middagprogramma’s waarmee één in een spot de draak steekt.
Vrt is een zender die niet van reclame inkomsten afhankelijk is. Vrt is operationeel dankzij een dotatie van de Vlaamse overheid. Die bedraagt momenteel zo’n 150 miljoen euro. Jaarlijks stijgt dat bedrag met vier procent. Dit is tot en met 2006 vastgelegd in de beheersovereenkomst. Nu verklaart de Vrt-topman Tony Mary dat om zijn publieke opdracht ook in het digitale tijdperk te garanderen, de Vrt voor de periode 2007-2011 zo'n 180 miljoen euro extra nodig heeft. In de krachtlijnen van de visienota ter voorbereiding van de beheersovereenkomst 2007-2011 staat dat de Vrt tegen 2011 550 tot 580 miljoen euro nodig zal hebben. Als alle veranderingstrajecten niet honderd procent zouden verlopen, kan dat volgens Mary zelfs oplopen tot 610 miljoen euro. Dit gaat over enorme bedragen.
Wanneer de belastingbetaler dergelijke enorme bedragen aan de openbare omroep geeft, zou de gemiddelde burger het maar zeer normaal vinden dat haar verkozen politici dan ook de nodige controle kunnen uitoefenen op wat er met dat geld gebeurt. Nadat het ontwerp van decreet, dat terug wat meer macht bij de politiek legt, unaniem werd goedgekeurd in de Commissie Media van het Vlaams Parlement, dreigde Vrt-topman Tony Mary met ontslag. De gedelegeerd bestuurder vindt dat hij onder dit decreet de openbare omroep niet langer op een efficiënte manier kan leiden.
Het laatste woord is over deze zaak nog lang niet gezegd. De Vlaming verdient echter een kwalitatief hoogstaande openbare omroep in ruil voor de bedragen die via de dotatie de Vrt draaiend houden. De Vlaming verdient een journaal en aanverwante programma’s die niet steeds de zaak vanuit één standpunt bekijken.
Wanneer we naar vtm, VT4,… kijken weten we dat we er de reclameblokken en minder hoogstaande middagblokken er nu eenmaal moeten bijnemen. Kijken we echter naar één of canvas, zenders die we als belastingbetaler mee financieren, dan menen we op z’n minst recht te hebben op objectieve en kwalitatieve berichtgeving.

Benjamin D