Tot nog toe was het tweede ambtstermijn van de Franse president Jacques Chirac er allesbehalve een dat ingeschreven kon worden in het roemruchtige deel van de Franse geschiedenis. De manier waarop Chirac verkozen werd was al een voorteken. Nadat Jean-Marie Le Pen in de tweede ronde was geraakt wist zo goed als gans Frankrijk zich te mobiliseren rond Chirac. Echter met de zeer duidelijke boodschap dat ze het minste kwaad van de twee keuzes dan maar namen.
Vooral de laatste twee jaar stond Frankrijk geregeld in vuur. Letterlijk en figuurlijk. De rellen in de banlieus, de massale studentenbetogingen, corruptieschandalen,...
Chirac wist bij dit alles zelf amper een hoofdrol te spelen tijdens zijn tweede regeerperiode. Bij de inval van de VS in Irak zonder VN goedkeuring kwam Frankrijk volop in de internationale picture lopen. Het was echter vooral de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken de Villepin die zijn faam zag stijgen. Nadat premier Raffarin de Franse regering niet langer gestroomlijnd kon doen lopen was het de Villepin die premier werd.
Ondertussen was de tevens zeer populaire voorzitter van de partij van Chirac, Nicolas Sarkozy, gaan inzien dat de plaats om zich te gaan profileren voor het door hem geambieerde presidentschap de Franse regering was. Sarkozy loodste zich erbinnen en nam de post van minister van Binnenlandse Zaken op zich.
De rellen in de banlieus, de studentenbetogingen, het Clearwater-schandaal,... telkens was het in de eerste plaats de interne strijd tussen de Villepin en Sarkozy voor het presidentschap die daarbij belicht werd.
De laatste maanden is de spotlight van de pers nu ook op de gedoodverfde kandidaat bij de linkerzijde gaan schijnen. Ségolène Royal, de vrouw van partijvoorzitter de Hollande, is volgens de pers de gedoodverfde tegenkandidaat van Sarkozy.
Noch bij UMP noch bij SP is de keuze wie de presidentskandidaat zal zijn al gemaakt. Zowel de Villepin als de Hollande zijn, naast anderen, nog steeds potentiële kandidaten. Maar de Franse pers weigert daar nog rekening mee te houden en kiest resoluut hun twee favorieten voor een spannende strijd.
Ten opzichte van dit mediacircus over zijn opvolging stond Chirac lange tijd aan de zijlijn te wachten tot zijn politieke carrière haar einde bereiken zou. Het zag ernaar uit een glansloos te zullen worden. Maar dat de oude vos nog enkele trucjes kent mag duidelijk blijken.
Er kan geen oorlog in een ex-kolonie van het voormalige Franse rijk plaatsvinden of Frankrijk komt op de proppen. Hoewel het Franse rijk reeds lang verdwenen is, blijft Frankrijk toch over de zogenaamde erfenis van invloed waken. Ook het Midden-Oosten in het algemeen kan niet ontploffen of Frankrijk heeft zijn reactie klaar. Zo ook het Israëlisch-Libanese conflict.
Chirac is er dankzij de Israëlisch-Libanese oorlog in geslaagd zich terug internationaal te doen gelden.
Het was Frankrijk dat samen met de VS de grote doordrukker was van het uiteindelijke VN bestand dat aan de basis lag van de vrede. De plooien van de Irak oorlog lijken hiermee eindelijk gladgestreken.
Het ziet er nu uiteindelijk toch naar uit dat de leiding van de troepenmacht in Zuidelijk Libanon onder Frans bevel zal komen te staan. Frankrijk ambieerde die rol al meteen na de VN-resolutie maar toen ze maar 200 troepen wenste te sturen bleek dat Italië die eer wel eens zou kunnen krijgen. Meteen werden de beloofde troepen naar 2000 opgetrokken.
Weinig scoort bij de trotse Franse bevolking beter dan de glorie van de Franse natie te manifesteren op dergelijke manieren.
Terwijl de twee Franse sterren van het moment, Sarkozy en Royal, voor gans Frankrijk van de vakantiezon genoten, wist Chirac zijn populariteit in Frankrijk terug helemaal op te vijzelen. Volgens de recente peilingen een stijging van 11%.
Dat Chirac volgend jaar nog een verlengstuk zou proberen te breien aan zijn 39-jarige carrière in de Franse politiek is hoogst onwaarschijnlijk. Maar dat hij met opgeheven hoofd en applaus het toneel zou kunnen verlaten was lange tijd ondenkbaar. Afwachten hoe het allemaal zal eindigen in Libanon...
Pieter M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten