Qui pardonne au crime devient complice
(reactie op "Wie haat zaait, zal storm oogsten", Standaard, 5 juli 2006)
De volkenrechtelijke situatie in het Midden-Oosten is sinds gisteren drastisch veranderd. De uomo universale van onze tijden, Etienne Vermeersch, liet gisteren aan de wereld immers weten dat hij de huidige Israëlische regering niet meer erkent zolang deze niet ingaat op zijn eisen (DS 05/07). Vermeersch neemt het niet langer dat Israël de Palestijnse autoriteit miskent in haar democratische legitimiteit. Wij vragen ons echter af sinds wanneer een (interne) democratische stembusgang een absolute carte blanche oplevert voor de uitvoerende macht, a fortiori in de context van haar buitenlandbeleid. Wij leerden immers van Vermeersch waarom het Vlaams Belang nooit deel mag uitmaken van enige bestuursmeerderheid in Vlaanderen. Van Israël daarentegen verwacht Vermeersch dat het, in volle Chamberlain traditie, Hamas alle lekkernijen van de democratische rechtsstaat onvoorwaardelijk cadeau doet, in het bijzonder de diverse internationaalrechtelijke immuniteiten voor de uitvoerende en wetgevende macht. In zijn pleidooi hiervoor citeerde hij een twijfelende woordvoerder van het Israëlische ministerie van Justitie (“Ik weet niet zeker of ze immuniteit genoten”). In alle bescheidenheid menen wij daarentegen dat het arresteren van terreurverantwoordelijken een moreel gepaste reactie is. Wij kunnen ons immers terugvinden in de verantwoording van de alom gerespecteerde progressieve Israëlische politicus, Ben Eliezer: No one is immune. This is not a government, it is a murderous organization (Haaretz, 01/07). Vanzelfsprekend biedt een kritische benadering van Israëls’ offensief in de gazastrook een meerwaarde aan het debat. Een ongenuanceerdsympathiseren met terreurdaden wekt echter de illusie van een morele rechtvaardiging. Vermeersch stelt immers zonder enige schaamte dat hij het slechts oneens is met sommige standpunten en acties van Hamas. Afgezien van de vraag met welke Vermeersch het dan wel eens is (onschuldige burgers vermoorden, soldaten ontvoeren, Kassam raketten afvuren op burgerdoelwitten, anarchie organiseren in de Palestijnse autoriteit …), zien wij niet in waarom Israël, als democratische rechtsstaat, niet militair zou mogen optreden tegen terroristische aanvallen tegen haar ingezetenen, tenzij men het natuurlijk eens is met de oerbelofte van Hamas: de Endlösung van de staat Israël. Voltaire indachtig, achten wij het onfatsoenlijk om dergelijke aspiraties aanvaardbaar te willen voorstellen: Qui pardonne au crime devient complice.
Alexander L & Pieter-Jan S
3 opmerkingen:
In de linkse vlaamse media zal het wel nooit veranderen.. de palestijnen zijn de underdog, dus mogen ze moorden, de israelieten die een leger hebben om zich te verdedigen hebben het recht niet zich te verdedigen. de ganse moslimwereld mag moorden en agressie begaan, want wij westersen zouden toch nog slechter zijn. vreemde stellingen bij de gemiddelde vlaamse intelectueel die we op tv te zien en in onze kranten te lezen krijgen.
excuseer hoor, maar mag ik ook mijn mening geven? of ben ik te laagbegaafd om op de club van brugge mijn gedacht te mogen zeggen voor u?
De meerwaarde van een blog is net dat iedereen een comment, zijn of haar mening, kan geven op de visies van de auteur. Zowel die visie als de comment erop kan van mindere kwaliteit zijn, het punt is dan echter dat de auteur van het stuk zijn visie dan maar moet verdedigen.
Een reactie posten