De rekening van VLD

De rekening van VLD

“Noem ons gerust de architecten van de slimme belastingverlagingen” verklaarde Bart Somers vorige week triomfalistisch in Het Nieuwsblad. Over de ‘slimme belastingverhogingen’ van de VLD geen woord.
Ooit, nog maar twee jaar geleden, ambieerde deze partij om de nieuwe volkspartij te worden. Ze zouden, net zoals de door hen zo verguisde CVP vroeger, brede groepen van de bevolking aanspreken, zowel langs de linker-als de rechterzijde van het politieke spectrum. Een eerste verruimingsoperatie kwam er begin de jaren ’90 met een aantal kopstukken van de Volksunie. Een goeie drie jaar geleden slaagden ze erin een aantal CD&V’ers los te weken, met Johan Vanhecke als kopstuk. Daarnaast kon men ook nog een aantal wanhopige Spiritisten verleiden, die in hun partij geen politieke toekomst zagen... Meteen had men, net als de CVP, een aantal standen binnengehaald; standen die ooit door Verhofstadts burgermanifesten zo verguisd werden. Er waren de rechts-liberalen ( denken we aan Beysen, Coveliers, Dedecker en sympathisanten ), de links-liberalen ( bijvoorbeeld Van Quickenborne, Vankrunkelsven, ... ) en de christen-democratische liberalen ( Johan vanhecke ). Omdat men deze strekkingen echter te weinig aanzag als standen, en de verschillen ertussen probeerde weg te moffelen in een liberale eenheidsworst, waren er al snel fricties tussen de rechts-liberalen die jarenlang een vooraanstaande positie binnen de VLD bekleed hadden en de ( meestal linkse ) nieuwelingen, die gepamperd moesten worden, wou men ze behouden en nog verder kunnen verruimen. Interne ruzies braken los, beginnende met Léo Govaerts en Ward Beysen, Hugo Coveliers en tot op vandaag met J-M Dedecker.
Extern heeft de partij die beweert op te komen voor de belangen van de burger, zich ook nooit geschaamd om diezelfde burger te beliegen en te bedriegen. Hierna een korte opsomming van de meest in het oog springende leugens:
- Het migrantenstemrecht. “Met ons komt het migrantenstemrecht er niet” schreeuwden de liberalen voor de verkiezingen van 2003. Ze hadden beter geschreeuwd “Met ons komt het migrantenstemrecht er subiet”, want toen mensen als Vankrunkelsven en Vandecasteele voor durfden te stemmen, was er geen kritiek. Kritiek kwam er wel op mensen als Hugo Coveliers, die o.b.v. zijn verzet hiertegen nota bene zijn post als fractieleider in de senaat verloor en Karel De Gucht, die tijdelijk onttroond werd als partijvoorzitter.
- De hervorming van de ambtenarij. Absoluut noodzakelijk natuurlijk om te vragen wat de burger hiervan vindt; stel je immers eens voor dat zij voorstander is van een inefficiente ambtenarij? Daarom was het absoluut noodzakelijk een volksraadpleging van 2 miljoen euro te houden. De burger keurde het goed en wat stelden we vast? Bij de vorming van paars II werd de verdere hervorming van de ambtenarij stilgelegd. De PS is immers tegen. Tot zover het belang van de volksraadpleging.
- De belastingverlagingen, het paradepaardje van de VLD. De eerste week na de herverkiezing van paars II werd onmiddellijk beslist om gezondheids- en mileumaatregelen te nemen: de accijnzen op tabak en brandstof zouden verhoogd worden. Vorig jaar raakte plots bekend dat de vooropgestelde verlaging van de personenbelasting voor 2005 niet in de bedrijfsvoorheffing zou verrekend worden, maar voor twee derde in de eindbelasting. Wat een uitstel van 2 jaar betekent, aangezien de burgers dan pas hun geld van de fiscus terugkrijgen. De reeds doorgevoerde belastingverminderingen, werden grotendeels gecompenseerd door de verhoging van de gemeentelijke opcentiemen, oa o.b.v. de dure politiehervorming die paars afgesloten heeft. Noem de VLD dus maar gerust de partij van de slimme belastingverhogingen...
- BHV zou door de VLD onverwijld gesplitst worden. Zozeer was ze hiervan overtuigd, dat ze zelfs instemde om dat in het Vlaams regeerakkoord in te schrijven. Het vervolg is iedereen bekend; het zou om een “smerige tsjevenstreek” gegaan zijn, een complot om de federale regering te doen vallen. Mundus vult decipi ( de wereld wil bedrogen worden )!
Het ergste van dit alles, zijn m.i. niet de gevolgen voor de VLD, maar wel dat de burger zijn vertrouwen in de politici verliest. Goedmenende politici van alle partijen moeten tegenwoordig vechten om niet het aura van charlatan te krijgen, “mensen die constant beloven en intussen zelf het geld in hun zakken steken.” Guy Verhofstadt blijft echter zijn goed-nieuws-show verkopen en “als de antipolitiek toeneemt, dan is dit de schuld van het negativisme van de oppositie”. We mogen zijn palmares blijkbaar niet langer beoordelen op de terugdringing van het Vlaams Belang.
Intussen, verder wegzakkend in de peilingen, klampen de liberale kopstukken zich verder vast aan de macht en proberen ze –zoals het vier jaar lang perfect gewerkt heeft – met verdere leugens de gunst van de bevolking te winnen. Hoelang nog?

Alexander L