De clubvanbrugge is een jongerendenktank die de maatschappelijke en mondiale actualiteit met een kritische blik wenst te bestuderen en te bespreken.
Op deze blog geven de leden van de clubvanbrugge aan de hand van teksten hun visies op en meningen over de Vlaamse, Belgische, Europese en mondiale politieke actualiteit.
zaterdag, maart 25, 2006
Denktank: Is '68 alive and kicking?
Is '68 alive and kicking? Gaan de studentenprotesten in Frankrijk te ver of zijn ze terecht?
3 opmerkingen:
Anoniem
zei
Met mei '68 zou ik het niet vergelijken. Toen waren er ook protesten, maar die kwamen er niet uit schrik voor de toekomst. De protesten van mei '68 waren het werk van een generatie die in weelde opgegroeid was, een mooie toekomst voor zich zag en dacht dat ze de wereld kon veranderen. De heersende moraal moest eraan geloven; weg met alle traditionele waarden: leve de vrijheid blijheid! Wat deze generatie ervan terecht gebracht heeft ( afgezien van een aantal positieve zaken zoals bv de democratisering van het onderwijs )is een ander verhaal: depressies, zelfmoorden, echtscheidingen, verwaarloosde bejaarden zijn het gevolg van dat doorgedreven egoistisch individualisme. Men is immers vergeten dat de kleinburgerlijke moraal ook een bindmiddel is tussen mensen en een zeker gemeenschapsgevoel in stand houdt, niet noodzakelijk iets wat mensen onderdrukt. De huidige jeugd heeft helaas geen tijd om zich te storen aan kleinburgelijkheden: Zij weet dat ze zal moeten presteren om later aan een goeie job te raken, aangezien onze welvaart niet vanzelfsprekend is. Ik kan dan ook de woede van de Franse jeugd verstaan: er is in Frankrijk een zeer hoge jeugdwerkloosheid, wat voor onzekerheid zorgt. Daarenboven zorgt de Franse regering er nu voor dat jongeren, zelfs als ze een job gevonden hebben, de eerste twee jaren nog steeds geen zekerheid hebben. Ze kunnen immers ieder ogenblik afgedankt worden. De woede van de Franse jongeren is des te groter, omdat deze ontslagmogelijkheid de eerste twee jaar enkel op de eerste job van toepassing is. Ouderen vallen dus buiten deze maatregel. Ik heb te weinig kennis om te kunnen oordelen of het 'contract de première embauche' de beste mogelijkheid is om de jongerenwerkloosheid te bestrijden. Wat ik wel weet is dat men zal moeten snoeien in het sociaal model, wil men de chronische werkloosheid die al sinds de jaren '70 in west-europa heerst bestrijden. Ik kan de woede van de jongeren begrijpen, maar vraag me af of het krampachtig vasthouden aan sociale verworvenheden hen een toekomstperspectief zal bieden... Pijnlijke hervormingen kondigen zich sowieso aan: is het niet door het 'contract de première embauche', dan zal het op een andere manier moeten gebeuren en ik betwijfel of die minder pijnlijk zal zijn...
Het model van CDI (contrat de durée indeterminée) kan mss een oplossing bieden voor de werkloosheid. Nadeel is dat men op ieder ogenblik kan ontslaan worden maar als men zijn werk naar behoren doet zal men toch niet onslaan worden? Ik besef dat deze liberale stelling naïef is,echter het kan een korte termijn oplossing zijn om de werkloosheid te drukken en de jongeren de nodige eerste werkervaring even. Dat is essentieel. Op zoek naar een job kijkt men of men ervaring heeft, die zal men nu hebben...
Het is niet gemakkelijk om in economisch mindere perioden toch maatregelen te nemen die effectief kunnen bijdragen aan het aanpakken van de werkeloosheid. Zeker voor onervaren jongeren is het vandaag de dag gelijk waar niet evident werk te vinden. De bedoeling van de getroffen maatregel in Frankrijk is dan ook net dat aarzelende bedrijven, bang voor de potentiële hoge kosten bij het misschien slecht aflopende aannemen van een jongere, de stap wel zullen nemen vanwege het minder grote risico. Ongetwijfeld zal er hierdoor misbruik ontstaan (bijvoorbeeld het aannemen van jongeren met reeds van vooraf bepaalde tijdelijke karakter van de betrekking). Gezien misbruik echter altijd tot de mogelijkheden behoren zal en er kans bestaat dat er een positieve trend ontstaat binnen de economie (aannemen van jonge mensen is zonder risico betreffende financiële gevolgen dus zal vlotter gebeuren) is dit het nemen van het risico misschien wel waard. Dat jongeren protesteren tegen een maatregel die hen net moet helpen, zeker gezien de proporties van het protest, is een bevestiging van het beeld van Frankrijk dat momenteel wat op de dool is. Het feit dat ook de communisten en de vakbonden zich bij dit protest aansluiten doet bij velen het idee ontstaan dat er sommigen, ondanks de door Alexander correct aangehaalde volledig verschillende context, heimweegevoelens opkomen naar ’68. Daarnaast is het opnieuw een overduidelijk politiek spel, na presidentskandidaat Sarkozy is het nu de beurt aan partijgenoot maar tevens concurrent de Villepin om een massale landelijke opstand te zien te overleven...
3 opmerkingen:
Met mei '68 zou ik het niet vergelijken. Toen waren er ook protesten, maar die kwamen er niet uit schrik voor de toekomst. De protesten van mei '68 waren het werk van een generatie die in weelde opgegroeid was, een mooie toekomst voor zich zag en dacht dat ze de wereld kon veranderen. De heersende moraal moest eraan geloven; weg met alle traditionele waarden: leve de vrijheid blijheid!
Wat deze generatie ervan terecht gebracht heeft ( afgezien van een aantal positieve zaken zoals bv de democratisering van het onderwijs )is een ander verhaal: depressies, zelfmoorden, echtscheidingen, verwaarloosde bejaarden zijn het gevolg van dat doorgedreven egoistisch individualisme. Men is immers vergeten dat de kleinburgerlijke moraal ook een bindmiddel is tussen mensen en een zeker gemeenschapsgevoel in stand houdt, niet noodzakelijk iets wat mensen onderdrukt.
De huidige jeugd heeft helaas geen tijd om zich te storen aan kleinburgelijkheden: Zij weet dat ze zal moeten presteren om later aan een goeie job te raken, aangezien onze welvaart niet vanzelfsprekend is. Ik kan dan ook de woede van de Franse jeugd verstaan: er is in Frankrijk een zeer hoge jeugdwerkloosheid, wat voor onzekerheid zorgt. Daarenboven zorgt de Franse regering er nu voor dat jongeren, zelfs als ze een job gevonden hebben, de eerste twee jaren nog steeds geen zekerheid hebben. Ze kunnen immers ieder ogenblik afgedankt worden. De woede van de Franse jongeren is des te groter, omdat deze ontslagmogelijkheid de eerste twee jaar enkel op de eerste job van toepassing is. Ouderen vallen dus buiten deze maatregel.
Ik heb te weinig kennis om te kunnen oordelen of het 'contract de première embauche' de beste mogelijkheid is om de jongerenwerkloosheid te bestrijden. Wat ik wel weet is dat men zal moeten snoeien in het sociaal model, wil men de chronische werkloosheid die al sinds de jaren '70 in west-europa heerst bestrijden. Ik kan de woede van de jongeren begrijpen, maar vraag me af of het krampachtig vasthouden aan sociale verworvenheden hen een toekomstperspectief zal bieden... Pijnlijke hervormingen kondigen zich sowieso aan: is het niet door het 'contract de première embauche', dan zal het op een andere manier moeten gebeuren en ik betwijfel of die minder pijnlijk zal zijn...
Het model van CDI (contrat de durée indeterminée) kan mss een oplossing bieden voor de werkloosheid. Nadeel is dat men op ieder ogenblik kan ontslaan worden maar als men zijn werk naar behoren doet zal men toch niet onslaan worden? Ik besef dat deze liberale stelling naïef is,echter het kan een korte termijn oplossing zijn om de werkloosheid te drukken en de jongeren de nodige eerste werkervaring even. Dat is essentieel. Op zoek naar een job kijkt men of men ervaring heeft, die zal men nu hebben...
Mvg.,
Pieter
Het is niet gemakkelijk om in economisch mindere perioden toch maatregelen te nemen die effectief kunnen bijdragen aan het aanpakken van de werkeloosheid. Zeker voor onervaren jongeren is het vandaag de dag gelijk waar niet evident werk te vinden. De bedoeling van de getroffen maatregel in Frankrijk is dan ook net dat aarzelende bedrijven, bang voor de potentiële hoge kosten bij het misschien slecht aflopende aannemen van een jongere, de stap wel zullen nemen vanwege het minder grote risico. Ongetwijfeld zal er hierdoor misbruik ontstaan (bijvoorbeeld het aannemen van jongeren met reeds van vooraf bepaalde tijdelijke karakter van de betrekking). Gezien misbruik echter altijd tot de mogelijkheden behoren zal en er kans bestaat dat er een positieve trend ontstaat binnen de economie (aannemen van jonge mensen is zonder risico betreffende financiële gevolgen dus zal vlotter gebeuren) is dit het nemen van het risico misschien wel waard. Dat jongeren protesteren tegen een maatregel die hen net moet helpen, zeker gezien de proporties van het protest, is een bevestiging van het beeld van Frankrijk dat momenteel wat op de dool is. Het feit dat ook de communisten en de vakbonden zich bij dit protest aansluiten doet bij velen het idee ontstaan dat er sommigen, ondanks de door Alexander correct aangehaalde volledig verschillende context, heimweegevoelens opkomen naar ’68. Daarnaast is het opnieuw een overduidelijk politiek spel, na presidentskandidaat Sarkozy is het nu de beurt aan partijgenoot maar tevens concurrent de Villepin om een massale landelijke opstand te zien te overleven...
Een reactie posten